Er speelt zich een gevecht in mij af, een strijd tussen twee wolven. De ene is egoïstisch, hebzuchtig, jaloers, arrogant en laf. De andere is rustig, liefdevol, bescheiden, gul, eerlijk en betrouwbaar. Deze wolven vechten ook in jou en in ieder ander persoon. Welke wolf zal winnen? De wolf die jij voedt zal winnen.
We kennen onszelf minder goed dan dat we denken. Ken uzelf, maar helaas zijn we vreemden voor onszelf. Innerlijke conflicten, zetten zich ongemerkt vast in het lijf. Te vaak doen we een job waar we niet achter staan of blijven in energie-kostende relaties. Bij de vraag hoe gaat het is het standaard antwoord: ‘goed.’ De meest voorkomende leugen is de leugen waarmee we onszelf voorliegen. De wereld is vol met veilige schuilers en succesvolle vluchters. Onze innerlijke advocaat vindt altijd wel een manier om ons vrij te pleiten, geholpen door verdoving met pijnstillers, drugs, alcohol en comfortfood. Een grote ‘dik voor mekaar show’. Door onszelf geënsceneerd om de vervreemding van onszelf niet te voelen.
Angst is een levensader om vooruit te komen in het leven die niet onderdrukt moet worden. Voor veel relaties is corona een zware beproeving. Velen grijpen, om niet naar binnen te hoeven kijken, liever naar hun smartphones. Als je nooit met een wijntje, elkaars gevoelsleven onderzoekt maar als een economische eenheid leeft, gebeurt er wat: je komt dichter tot elkaar of komt erachter dat je veel verder van elkaar afstaan dan je dacht.
Je angstig, verdrietig en kwetsbaar voelen is klote, maar wel de voorwaarde voor alles wat mooi en waardevol is in het leven. Hoe je omgaat met emoties ketent je of bevrijdt je. De angst recht in de ogen kijken is ’t aller moeilijkst. De schoonheid van angst te durven zien. Dat avontuur aangaan in plaats van het bestrijden of negeren.
Goed leven betekent ook omgaan met de eindigheid der dingen. Een juiste levenshouding erkent bestaansonzekerheid. Emotioneel een ander raken door openhartig te praten over je angst. Hazes zong: ‘Geef mij nu je angst, ik geef er de hoop voor terug.’ Toen Ramses Shaffy te horen kreeg dat hij zou gaan sterven, zei hij: ‘Wat interessant, dat heb ik nog nooit meegemaakt.’ Dat is een houding die mij aanspreekt. Me verzoenen met de tragiek van het leven. In onze angst te sterven wordt het verlangen om voluit te leven geboren.
Heb jij het (werk) leven dat je wilt leiden? Welke stap wil jij nog zetten? Welke wolf ga jij voeden?
—————–
Wil jij binnenkort, in de abdij van Postel, een paar dagen stilstaan bij jezelf:
-De plek der moeite niet toedekken maar juist koesteren. De innerlijke rust voelen en de ander raken door openhartig te praten over jezelf. Openkaart spelen, jezelf zijn.
-Vragen stellen aan elkaar, goede, echte vragen. Waarvan word ik blij? Wat voor persoon, partner, ouder wil ik zijn? Luisteren naar jezelf en de ander om te begrijpen in plaats van te antwoorden.
-Energie voelen, blij zijn met de vele facetten van het leven en geraakt worden door de verwondering ervan.
Je bent van harte welkom.
Ps: Soms regent het harder dan je aan kunt. Wil je leren dansen in de regen in plaats van wachten tot de storm voorbij is?
