Vertrek…

Eindelijk de koffers gepakt en op weg naar Schiphol. We trekken, met gemengde gevoelens de deur achter ons dicht. Onze wereldreis begint. Wat een vooruitzicht… De laatste maanden waren echter hectisch. De ‘voorpret beleving’ stond op gespannen voet met de ‘mantelzorg druk’. Het voelde als wurggreep. Opa, na een herseninfarct, naar een verzorgingsflat. Opvang regelen voor een dementerende oma. Vanaf augustus intensief bezig met zorg. Verdriet en blijdschap liggen dicht bij elkaar. Ja fantastisch ons vooruitzicht, maar ook extra druk voor de achterblijvers. En wat als het niet goed gaat met de ‘oudjes’. Al onze aandacht was gericht om de ouders goed achter te laten. Onze jongste dochter riep vorige week boos door haar tranen heen: ‘Het gaat steeds maar over opa en oma, ik ben er ook nog….’ Ik was ‘blij’ met haar ‘noodkreet’. Inderdaad jij bent er ook nog. We zijn trots op je!

Ik voel waardering voor Marjo die met liefdevolle zorg haar ouders begeleidt. Ziekenhuisbezoeken; geriatrische consultaties; zorgindicatie gesprekken; revalidatie begeleiding; crisisinterventie gesprekken; administratieve rompslomp; zorginstellingen uitkiezen; verhuizing etc. etc. Haast een fulltime bezigheid. Lief wat je gedaan hebt.

Maar nu zijn wij aan de beurt. Vier maanden voor onszelf! Na een goede vlucht naar Milaan, volgde de transfer naar onze opstap plaats Savona. De luxe bijna 300 meter lange Costa Delizioza is nog mooier dan verwacht. Het cruiseschip is pas vier jaar oud. Alles is er aanwezig, maar daar over later meer. Onze Samsara binnenhut heeft een weegschaal in de hut (niet onbelangrijk met de vele gastronomische verrassingen), badjassen, speciale waterfilters, ioniserend luchtreiniger, gebruik van de prachtige Spa faciliteiten en als klap op de vuurpijl…voor ieder van ons twaalf behandelingen: massages, pakkingen,yoga lessen ‘you name it’. We komen onze tijd wel door…

De eerste nacht aan boord slapen we redelijk. Vermoeid van de reis en alle indrukken. Er schiet een gedachte door me heen: ‘waar ben ik aan begonnen?’ Vier maanden! Ga ik mijn meiden niet missen? De volgende dag zijn we in de havenstad Marseille, de tweede stad van Frankrijk. Ik ontvang mijn eerste app’je van Lotte en ik voel een traan. “Sterk spul die Fisherman”! In de oude haven stad staat een gigantisch reuzenrad. Het biedt een spectaculair uitzicht vanuit de vijftigtal cabines. Net als vijftig stops die onze boot gaat maken. Aan het einde van de dag, zwem ik als enige in het zwembad op het bovenste dek om vervolgens vanuit het bubbelbad de zon onder te zien gaan. MAGNIFIEK. Het genieten is is begonnen. Na een heerlijke viergangen maaltijd, met lekkere wijnen gaan we naar het theater aan boord. Wat een reis, wat een vooruitzicht de komende maanden. Morgen naar de Sagrade Familia, het operagebouw en het Picasso museum in Barcelona. Ik voel dankbaarheid en val in slaap…

Deel deze pagina:

Facebook

Twitter

Google

Linkedin

Email