Heerlijk, maar één keer koffers inpakken en pas in mijn hut weer uitpakken. Geen ongemak om van hotel naar hotel te zeulen met die dingen. Maar toch, wat pak ik in en wat laat ik thuis. Wat sjouw ik in mijn ‘levensrugzak’ mee waar ik niet gelukkig mee ben? Hèt moment om grondig na te denken komt er de komende maanden aan. Leef ik of word ik geleefd? Soms voel ik me gevangen in een paradox: ‘Pas je aan en wees jezelf’. Bij Schiphol wil ik niet extra betalen voor overgewicht kilo’s. Gewicht dat ik beter wil verdelen om volledig te kunnen leven. Ik zoek meer balans en minder ballast. Wat pak ik uit alvorens ik opnieuw inpak? Drie dingen wil ik uitpakken: Stoppen met werkzaamheden, relaties en vrienden die weinig energie geven. Ik wil mijn gevoelens daarover uitspreken. Mijn rationele moeten wil ik overboord gooien. Ik wil met aandacht bewust ergens zijn, het moment en wat er uit ontstaat beleven. En tot slot mijn ego relativeren en betekenisvol zijn voor anderen. Geleidelijk opschuiven van individualistisch naar verbinding en samenwerking.
Het voelt vreemd om vertrouwde gewoontes uit te pakken. Maar een wenkend perspectief om mijn leven te vereenvoudigen ligt aan de horizon. Maar ben ik daarvoor bereid me in turbulente omstandigheden te begeven? Varen tegen de stroom in, kritiek krijgen, verlies van zekerheden en tijdelijk geen inkomen. Ja, het kost moeite om voor moeiteloosheid te gaan. De reis van mijn hoofd naar mijn hart is volop bezig…
Eindelijk dan de koffers gepakt op weg naar Schiphol. Ons middelste dochter brengt ons weg. Het voelt vreemd om zelf niet achter het stuur te zitten. Hoe is dat eigenlijk in mijn leven? Sommige dingen gebeuren zonder dat ik er grip op heb. Ik word geleefd en zit op de bijrijdersstoel. Liever neem ik het stuur in handen. Bij stress geef ik extra gas. (maar mis dan soms de ‘juiste afslag’) Op deze wereldreis ga ik voor een andere ‘wegenkaart’.
In het vliegtuig mijmer ik wat. Glazig kijk ik door het raampje. We vliegen door het wolkendek. De lucht is mistig grijs, alsof de zon niet bestaat. Maar dan stijgen we boven de wolken uit. Wat een prachtig gezicht, ik zie de zon stralend aan de hemel staan. Een reis als deze nodigt uit om boven de wolken te blijven. Ik wil zonlicht werpen op de versluieringen en mijn horizon verruimen…
Kijk bij Zelfleiderschap
