(On)balans

Lees mijn korte essay over (on)balans. Veel verbazing gewenst.

Heerlijk in balans zijn, je voelt rust, blijdschap en dankbaarheid in je leven. Waarschijnlijk streef je voortdurend naar geluk en balans in je leven. Mijn ongevraagde advies: stop daarmee! Een strijd die je al verloren hebt voordat je eraan begint. Wie heeft je verteld dat jouw leven in balans moet zijn? Probeer eens te leven met ruimte  voor rusteloosheid, onzekerheid en angst. Hoe zie jij de mens? Als een serene Boeddha in yoga zit, mediterend, kruidenthee drinkend en zijn harmonieuze leven glimlachend aanschouwend? Of als een complex, ondoorgrondelijk en onberekenbaar wezen is dat rusteloos probeert zichzelf te vinden en daar niet in slaagt.

Het eerste mensbeeld voed je pijnlijk gevoelde onbalans. Waarom lukt mij dat  niet? Waarom voel ik me gestrestst door werk- en relatiedruk. Ben ik wel een goede partner, ouder, vriend of collega? Waarom zijn anderen wel gelukkig? Het tweede perspectief lijkt mij meer realistisch. Rusteloosheid, twijfel en chaos zijn misschien wel de kern van ons leven. Wie leidt een leven in volledige harmonie dat hij wil leiden? Wie durft te zeggen dat hij zichzelf kent? Je bent een vreemde voor jezelf. De ander kent jou beter dan dat jij jezelf kent. Je bent nauwelijks regisseur van je eigen leven? Jij als CEO van jouw leven hebt het niet voor het zeggen. Je bent slechts een persvoorlichter  die achteraf het verloop  meedeelt.  Het omarmen van onbalans heeft mijn voorkeur. Iedereen is met elkaar verbonden door dezelfde onrusten, angsten en onzekerheden. Wat betekent het toelaten ervan voor je leven?

We ervaren het leven als te druk, en slagen er niet in om dat te veranderen. Ook door langzaam te leven sluit je niet alle onrust uit. We hebben onszelf geleerd ontevreden te zijn met de status quo. Misschien is de onrust de zoektocht naar geluk of de angst voor de stilte. Twee weken heerlijk genieten van complete rust in een resort. Maar om je niet te vervelen doe je aan alle  programma’s mee. Rust lijkt zowel de oplossing als het probleem. Ik geloof dat een mens leeft in  permanente onrust. Die rusteloosheid verdwijnt niet door minder te werken of te ontspannen. Door langzamer te leven sluit je niet alle rusteloosheid uit. Het evenwicht wordt niet hersteld als we de externe omstandigheden aanpassen. De kern van rusteloosheid is het verlangen om vooruit te willen komen in het leven, om iemand te zijn. Wij zijn nooit zomaar onszelf maar altijd iemand die we willen zijn. (slank, gezien worden, succesvol) Als we ergens naar verlangen dan willen we dat ook graag realiseren. Voor een mens is het onmogelijk om rustig op een stoel in een kamer te blijven zitten. Bovendien verkiezen we jacht boven buit. Ben blij met een rusteloos leven, het is de energiemotor die je ergens brengt.

Er is een sterk taboe in de samenleving tegen het aan het licht brengen van de tekortkomingen, zwaktes en negatief gedrag van dierbaren. Uitingen van normale levensstressoren, zoals angst, verdriet, rouw, somberheid en onrust zien we tegenwoordig te snel als psychische afwijking. Hoe ga je met jouw angsten om? Twee mogelijkheden. Je benut je potentieel en ondergaat, gepaard met angst, de verandering. Of je gebruikt dat potentieel niet en weigert om te groeien. Angst heeft naast een overlevingswaarde ook een signaalwaarde, het kan duiden op iets. Als je authenticiteit in het gedrang komt, dan kan angst vertellen op welk gebied in je leven je verandering aan zou kunnen brengen. De angst recht in de ogen kijken zonder bang te zijn dat je persoonlijkheid versnippert. Het vermijden ervan kan het weigeren van een waardevol cadeau zijn. Het zelf doorleefd hebben van angst en pijn is heel belangrijk, om er echt voor een ander te zijn. Door negatieve emoties, zoals angst,  weg te stoppen doe je jezelf en de ander tekort. Angst moet niet bestreden worden maar juist omarmd. Angst is het duizelen van onze vrijheid. Een gevoelde waardevolle onbalans. Hoe groter de angst, hoe belangrijker de verandering en hoe meer kans op groei.

Wat doe je met twijfel en onzekerheid? Een open houding en bestaansonzekerheid moet je durven toelaten. Alleen domoren weten op iedere vraag een antwoord. Een mens is nooit voltooid maar altijd in wording. Onzekerheid vormt de basis van dat wonderlijke wordingsproces. Onderzoek de plek van je onzekerheid. Ik ben op mijn hoede voor mensen met een sluitend mens-of wereldbeeld. Mensen die alles weten. Herken jij in jouw omgeving dat soort types of ben je er zelf een? Collega’s die weten hoe het zit, altijd menen een antwoord te moeten geven. Zij kennen geen onzekerheid. Of vrienden die het ook meegemaakt hebben en dus precies weten hoe jij je voelt. Meer kwalijke beslissingen zijn genomen door mensen die het weten dan door mensen die twijfelden. Levenskunst is een goed leven leiden vol met onzekerheden. Zie onzekerheid juist als vertrekpunt van het leven. Het is vaak wat we al weten dat ons leren verhindert. In onzekerheid ligt een groot stuk wijsheid. Een verwondert leven vraagt ja zeggen tegen een open levenshouding. Onzekerheid biedt ook uitdagingen om je creativiteit, spontaniteit en improvisatie  te gebruiken. Het helpt om twijfel toe te laten en de toekomst te verwelkomen. Je openstellen voor allerlei toevalligheden die op je levenspad komen en de verrassende inzichten van anderen. Onzekerheid is  brandstof voor (zelf)onderzoek.

Met dit essay geef ik mijn zienswijze weer. Misschien laat ik je twijfelen, rusteloos of angstig worden. Ik daag je uit, maar jij bepaalt wat je toelaat. Jij bepaalt of je nieuwe grenzen wilt stellen. Balans of onbalans?

Deel deze pagina:

Facebook

Twitter

Google

Linkedin

Email