Amerikaanse universiteiten hebben een last lecture traditie. Stel je voor dat je nog één laatste college kon geven aan je studenten, wat zou je dan zeggen? Hoogleraren kiezen dan vaak niet voor het eigen vakgebied, maar voor persoonlijke ontwikkeling, geluk en zingeving. De impact op de toehoorders is vaak groot omdat het geen theoretisch verhaal is maar authentiek. Het gaat over thema’s die er echt toe doen.
Wat is momenteel jouw thema? Word je geleefd, jaag je na wat anderen belangrijk vinden? Ben je gevangen in opbrengst denken, hardwerken en negeer je je diepste verlangens? Krijg je energie van wat je momenteel doet of kost dat juist energie? Groeien betekent bij jezelf te rade te gaan. Jezelf afvragen hoe je momenteel leeft en of je dit leven wenst te continueren.
Rusteloosheid, beweging en chaos zijn misschien wel de kern van het leven. Hoe ga jij om met jouw twijfel, angst en zingeving? Daarbij is het niet belangrijk wat ik vind, denken kun je niet aan de ander uitbesteden. Van belang is hoe jij, deels vanuit onbewust denken en handelen, jouw leven invulling geeft.
Een open houding en bestaansonzekerheid moet je durven toelaten. Ontdekken waar je staat en de voortschrijdende werkelijkheid van jezelf en de wereld onder ogen durven zien. Luisteren naar je innerlijke stem. De plek van het niet-weten gaan onderzoeken. Een mens is nooit voltooid maar altijd in wording. Het niet-weten vormt de basis van een wonderlijk mooi wordingsproces. Veel psychologen, coaches en experts werken vanuit vaste denkconcepten. Maar technieken, modellen en methoden zijn op hun best slechts hulpmiddelen. Het zijn mallen die voorbij gaan aan jouw unieke persoon en leiden te snel tot een oplossingsreflex. Concepten, ideeën en overtuigingen zijn slechts beelden over jezelf en de wereld, niet de waarheid. Ik ben allergisch voor een sluitend mens- en wereldbeeld. Dan komt ons leven tot stilstand in een soort van volmaakte oplossing, perfecte harmonie of ultieme waarheid. Als we denken het te weten treedt ook verdoving op en vervreemding van ons gevoel.
Ik nodig je uit tot perspectivistische lenigheid en ben benieuwd welk ‘visnet’ jij over de werkelijkheid uitgooit. Welke levenshouding kenmerkt jou? En misschien wel mijn belangrijkste vraag: wat is voor jou een goed leven? Zoveel als kan, wil ik onbevangen naar je luisteren. Het wordt een boeiende ontdekkingstocht. Ik ga je niks leren, maar slechts uitnodigen tot zelfonderzoek, heroverwegen, twijfel en keuzes maken.
De locatie is in mijn houten chalet in Wintelre.
Voel je welkom.
Peter van de Ven
