De terugblik…(reis foto’s)

wereldreis[1]

Na vier maanden reizen zijn we weer thuis. Gelukkig is het gemis van mijn dierbaren meegevallen. Met een zelfgemaakt spandoek, verwelkomen twee van mijn meiden ons op Schiphol: ‘Welkom thuis van jullie wereldcruise nu weer genieten in het mooie Oers’. Heerlijk dit weerzien. Thuis delen we de verhalen met de meiden en schoonzoons. De volgende dag lunchen we buitenshuis maar eenmaal thuis wacht ons een surpriseparty: ballonen, slingers en welkomthuiskaarten versieren de woning. Met een reuze slagroomtaart verwelkomt de familie ons. De warmte en liefde ontroeren me.

De eerste dagen thuis voelen onwennig. De krant en het nieuws boeien me nauwelijks. Vier maanden lang heb ik mijn gewone leven geparkeerd. Andere culturen en mensen ontmoet en mijn ‘vastgeroeste’ gedachtes zijn daardoor los geweekt. Ik voel nog geen behoefte om zakelijke afspraken te maken. De impact van de reis is groot.

Vooraf dacht ik dat mijn reis iets moet opleveren. Maar als ik veel verwachtingen meedraag, ben ik net een reiziger die gebukt gaat onder zijn bagage. Eigenlijk hoeft mijn levensreis niet volgens plan te verlopen om het naar mijn zin te hebben. Gelukkig blijkt, parallel hieraan, het leven niet zo ingewikkeld als ik het maak. Gewoon genieten van de wereldreis mocht uiteindelijk ook wel. Juist die rust bracht me in contact met mijn verbeelding. Het inspireerde me tot blogonderwerpen als: de liefde, de echo van het leven etc. De reacties hierop gaven veel energie. Dank je wel hiervoor. Met de link onderaan de pagina kun je het fotoboek openen van onze wereldreis.

Met weemoed denk ik vaak terug aan mijn reis. Waar vaart ‘mijn’ schip nu? Hoe is het met de andere reisgenoten? Velen kochten, door de cruise, een periode van geluk in hun leven. Ze genoten van de spanning en ontspanning van een bijzondere reis. Maar voor een aantal passagiers moet alleen de buitenwereld het genot verschaffen of gelukkig maken. Als ze te weinig van het leven genieten of zich ongelukkig voelen moet er iets buiten henzelf gebeuren. De wereld (de ander) dient er voor zorgen dat ze weer kunnen genieten. Hun ongeluk wordt door de wereld veroorzaakt en wordt alleen ‘opgelost’ door iets buiten henzelf te veranderen.

‘Een ontevreden wereldreiziger loopt eenmaal thuis opnieuw zijn reisbureau binnen om weer een volgende cruise te boeken. Na een halfuurtje heeft hij, bij een nieuwe rederij, er een op het oog. Hij vraagt aan de reisadviseuse wat voor soort mensen dit schip boeken. De reisadviseuse antwoordt met een tegenvraag: wat voor soort mensen waren er op uw vorige cruise? ‘Allemaal egoïsten en onvriendelijke types’ is zijn antwoord. De reisadviseuse zegt daarop: ‘ik heb slecht nieuws, want ook op dit schip zult u alleen egoïsten en onvriendelijke mensen tegen komen’. De man loopt mismoedig de deur uit. Even later komt er een andere klant het reisbureau binnen voor een nieuwe cruise en stelt eenzelfde vraag aan de reisadviseuse. Weer antwoordt ze met de vraag wat voor mensen op het vorige cruiseschip reisden. Hoewel hij van hetzelfde schip komt als de eerste man, is zijn antwoord dat hij daar louter vriendelijke en behulpzame mensen zag. De reisadviseuse antwoordt dat ze goed nieuws heeft. Ook op het schip bij deze rederij zult u alleen vriendelijke en behulpzame mensen tegenkomen. De man boekt zijn nieuwe reis en loopt fluitend en verwachtingsvol naar buiten…’

Het genoegen dat ik aan mijn reis beleefde is eerder afhankelijk van mijn instelling dan van de uiteindelijke bestemming. Onze wereldreis ging in westelijke richting en bij elke tijdzone kreeg ik een uur cadeau. De rust die ik vier maanden lang voelde gaf me vrijheid. Ik heb me verwonderd, vragen gesteld en ‘puzzelstukjes’ gevonden. Een aantal besluiten zijn al genomen. Ik merk, weken na de wereldcruise, dat ik in verwarring ben. De vruchten van mijn reis zijn nog aan het narijpen maar het werkethos beklemt me. Ik wil mezelf opnieuw hervinden en zoek naar een ander levensritme. Het voelt vreemd en onwennig. Ik voel spanning tussen het ‘veilige’ oude en opnieuw ‘verrijzen’. Gun ik mezelf deze rijpingstijd om iets nieuws te laten ontstaan? Continueer ik mijn business ongewijzigd of omarm ik de ledigheid en geef ruimte aan het creatieve veranderproces. Ik weet, de eerste en de moeilijkste stap naar een nieuw leven, is de stap uit mijn oude leven. Gelukkig koers ik op mijn gevoel om thuis mijn innerlijke reis voort te zetten.

Alle reizen hebben geheime bestemmingen waarvan de reiziger het bestaan niet vermoedt. De aarde is rond en wat het einde van de wereld lijkt is misschien wel het begin. Ik voel dat een boeiend stuk van mijn wereldreis nog in het verschiet ligt. Deze spirituele reis valt nauwelijks te structureren of organiseren. Dit prachtige souvenir wil ik in alle rust uitpakken. Daarbij luister ik naar mijn innerlijke stem en ga zeker nog vele mooie plekken bezoeken…

imagesL5AX2I2Z

 Fotoboek de link. Veel kijkplezier en dank je wel voor je belangstelling…

Marjo en Peter

 

13 reacties

Naar het reactie formulier

    • Antje op 17 juni, 2015 om 22:44
    • Reageer

    Hallo Marjo en Peter.
    Dat was inderdaad een mooi weerzien.
    Bedankt voor het delen van jullie indrukken.
    Ik heb van de verhalen genoten.
    Groetjes Antje

    • Jan Werkhoven op 14 juni, 2015 om 20:54
    • Reageer

    Dag Peter en Marjo,

    Je bent weer terug op het vaste land.
    Ik wil je bedanken, dat jij middels je uitvoerige reisverslagen ons deelgenoot hebt gemaakt.
    In je laatste verslag had ik gedacht, dat je antwoord ging geven op de vraag: “wie wil ik zijn”

    Met vriendelijke groeten Jan Werkhoven

    • MIeke Hoddenbagh op 11 juni, 2015 om 17:55
    • Reageer

    Peter en Marjo,

    hartelijk dank voor de mooie verhalen die Peter heeft geschreven.
    Ook de foto’s zijn erg mooi.

    Groetjes,
    Mieke Hoddenbagh

    • Mieke op 11 juni, 2015 om 09:51
    • Reageer

    Hoi, hoi,

    Zin om een keer bij ons te komen borrelen?
    Dan kletsen we verder!

    Dan enthousiasmeren we elkaar om alle moois wat er was, is en komt, levendig te houden!

    Groetjes, Mieke

    1. Hi Mieke,

      Natuurlijk! Gezellig…
      Wanneer?

      Lieve groet,
      Peter

    • Niekie op 11 juni, 2015 om 09:49
    • Reageer

    Een mooi ‘slotverhaal’! Ik heb genoten van jou bijzondere schrijfstijl, ga hier vooral mee door!
    Het fotoboek komen we snel ”live” bekijken!

    x Niekie

  1. Beste Peter en Marjo,

    Heel veel dank voor het delen van al jullie bijzondere verhalen. Ik heb genoten van je overpeinzingen Peter en het heeft bij mij een stil verlangen aangewakkerd.
    Mooi om nu ook de foto’s te zien. Het maakt het plaatje compleet.

    Lieve wondergroet,
    Henriette

    • monique vosters op 10 juni, 2015 om 09:02
    • Reageer

    Prachtig fotoboek. Herinneringen voor het leven.
    fijn dat jullie zo genoten hebben!!

    groeten Monique
    St.-Willibrordus

    • Miriam op 9 juni, 2015 om 23:33
    • Reageer

    Marjo en Peter,

    dank voor het mee beleven van jullie wereldcruise in woord en beeld. Zo krijg je een beetje beeld en idee wat een afstand je in het leven je overbrugt hebt. Bijna niet te bevatten. Graag hoor ik nog meer verhalen van jullie, maar daar maken we nog wel een afspraak over.

    Tot gauw,
    Miriam en Jan

    • Wim Krämer op 9 juni, 2015 om 17:48
    • Reageer

    Hoi Marjo en Peter,

    Wat een mooie foto’s! Geniet maar heerlijk na van al dit prachtigs.
    Dat pakken ze jullie nooit meer af.

    Groeten van Wim

    • Wieneke op 9 juni, 2015 om 17:23
    • Reageer

    Lieve Mrjo en Peter,
    Zoals ik al een beetje op mij welkomstkaartje schreef, maar misschien met andere woorden: Kom rustig thuis, neem er de tijd voor.
    We zien jullie wel een keertje, wanneer jullie er aan toe zijn,
    lieve groet Bert en Wien.

    • Marjan op 9 juni, 2015 om 17:18
    • Reageer

    Hoi marjo en Peter,

    Wat een prachtige foto’s
    Je kunt zien dat jullie er ontzettend van genoten hebben.

    Gr. Marjan

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd.