Casablanca…

Onze excursie, op dag vier, voert naar Casablanca. Afrika’s tweede havenstad en het economisch centrum van Marokko. ’s Ochtends vroeg gaan we met een van de vele bussen mee. Bij de cruise zijn namelijk een aantal excursies inclusief. Eigenlijk zie ik er tegen op. Met vijftigen in een grote bus! Dat wordt op elkaar wachten, ergernis en een hoop logistiek tijdverlies. Dat gaat toch veel beter met z’n tweeën…Eenmaal aan land wil ik namelijk zelf weer de regie. Gelukkig wordt die ochtend het tegendeel bewaarheid! Onze gids spreekt uitstekend engels, is historisch en didactisch onderlegd en bovendien enthousiast. We bezoeken het koningspaleis en een olijfmarkt. Hoogtepunt is de moskee van Hassan II. Op twee na de grooste moskee ter wereld, na die van mekka, met plaats voor 25.000 mensen. Een prachtig marmeren bouwwerk, gelegen in de zee, met een minaret van 200 meter. Met het bezoek aan een (te dure) bazaar eindigt de tour. Na nog geen vijf minuten verkies ik de verse muntthee op een terras. Het weer van 16 graden laat het toe. De bus zet ons daarna af in de haven en we nemen afscheid van de gids. Die middag zelfstandig de oude ommuurde stad of Medina bezoeken doet de gids af met: ’te gevaarlijk’.

Globetrotters als we zijn bezoeken we ’s middags toch de Medina. Het is een kluwen van oude huisjes, winkeltjes en cafeetjes. Je kunt urenlang dwalen in de fraaie steegjes of je laten verleiden om iets te kopen. Maar eerst even bij Starbucks ‘appen’ met het thuisfront. Vervolgens ‘proeven’ we op ‘onze’ manier de Marokkaanse sfeer. (Nep)parfum merken, fruit, kruiden, koper, gekleurd glas, berbers, alles uitgestalt in prachtige oude winkeltjes. We drinken voor de tweede keer de muntthee op een eenvoudig terrasje. De ober brengt twee zilveren kannetjes, glazen en voor elk vier suikerklontjes. Ik vergeet even mijn vermoeide voeten wanneer ik nip aan de verse thee, heerlijk! De laagstaande zon wordt door een parasol geweerd. Met volle teugen geniet ik van het kleurrijke schouwspel dat voorbijtrekt. Weinig gesluierde vrouwen, daarentegen veel vrouwen in een soort van flanellen duster. Niet bepaalt charmant. Verklaart dit waarom de Marokkaanse mannen in het cafe voetbal kijken? Een vriendelijke straatverkoper geeft ons een broodje met spijs, zomaar ‘for free’. Vriendelijk knikken we naar hem. Wat is mooier dan mensen bekijken? Vanaf mijn stoel kijk ik naar het schouwspel dat aan me voorbijtrekt, als toeschouwer. Ik voel me heerlijk in deze rol, want door meelopen word ik weer ‘actor’ van dit Arabische panorama. Ik glimlach erom.

Na een half uurtje wandelen bereiken we de boot. Ik stel het diner nog een uurtje uit en ga naar het zwembad op dek negen. Lekker ontspannen en de drukte en stof van Casablanca van me ‘afspoelen’. Intense rust in een feeërieke sfeer ervaar ik. Op een, zes bij drie meter reuze scherm, in het verlengde van het zwembad, wordt een live voetbal wedstrijd uitgezonden. (zonder geluid!). Ik trek rustig wat korte baantjes in het zeewater. Mijn ogen gericht op het scherm. Twee Italiaanse ploegen uit de serie A. Ik geniet van het warme water, de beelden, het voetbal en muziek van Eros Ramazzotti, alles samenkomend op dit bijzondere moment. Vanuit mijn ‘prive’ bubbelbad op het dek is het uitzicht wellicht nog mooier. Links naast ons schip ligt een prachtig verlicht MSC- cruiseschip. Ik kan de ‘poppetjes’ zien, haast aanraken. Rechts van mij worden zeecontainers van een vrachtschip gelost. Een schouwspel dat alleen voor mij lijkt opgevoerd. Ik spoel het zoute water van me af in de glazen douchecabine bij het zwembad. Recht voor me schrobt een ‘pool attendant’ de ligbedden schoon, voor de volgende dag. Een mooier contrast tussen ‘ontspanning en inspanning’ is nauwelijks voorstelbaar. Wederom voel ik de dankbaarheid voor deze dag. Nu snel naar de hut. Marjo en het eten hebben lang genoeg gewacht…

Deel deze pagina:

Facebook

Twitter

Google

Linkedin

Email