Lange tijd dacht ik dat mijn leven op het punt stond te beginnen, het échte leven. Maar er was altijd wel een obstakel, iets wat eerst af moest… Het onkruid in de tuin, de kinderen een goede baan, de hypotheekschuld aflossen. Dan pas zou het echte leven beginnen. Uiteindelijk drong het tot me door dat die ‘obstakels’ mijn leven zijn. Ik nam tijd om mezelf nòg beter te leren kennen en ging op wereldreis. Met volle teugen genoot ik van de prachtige wereldcruise: ik zag besneeuwde bergen, blauwe gletsjers, drie oceanen, fascinerende landschappen, nieuwe culturen en uniek Unesco werelderfgoed. Wat ik onvoldoende zag, was dat de zoeker in mij de vinder in de weg staat…
Door mijn tomeloze ontwikkelingsdrang werd ooit een zoeker in me geboren… Zoeken naar zingeving, betekenis, verdieping, waarheid en bestendig geluk. Zoeken naar dàt wat de wereld en mijzelf gelukkig moet maken. Dit jaar realiseerde ik me dat het zoeken naar die waarheid, zekerheid, bestendigheid of geluk eigenlijk zinloos is… want het is er niet. De wereld verandert continu en niets is blijvend. De aanblik van een zandloper op mijn bureau geeft de enige zekerheid dat mijn leven zal eindigen…
Het onmogelijke van mijn zoeken werd steeds duidelijker. Hoe moet ik nou betekenis toekennen aan een van zichzelf betekenisloze werkelijkheid? Door alsmaar te zoeken ontken ik de realiteit. Wanneer ik najaag wat er niet is, beleef ik er ook nog eens onvoldoende plezier aan. Hoe fanatieker ik me richt op wat ik zoek, des te kleiner is de kans dat ik het vind. Eigenlijk bevestig ik voortdurend dàt wat ik wil bereiken, nog steeds niet heb gerealiseerd. Het wordt zelfs erger omdat ik het zoveel aandacht geef. Onrust door te blijven zoeken in plaats van te vinden is vervolgens mijn lot.
Nader beschouwt is het leven niet moeilijk, de dingen zijn niet moeilijk, maar mijn gedachten erover soms wel. Waarom zou mijn leven een betekenis of een doel moeten hebben? Is gewoon leven niet alles wat er is. Is dat niet al prachtig genoeg. We worden geboren om te leven niet om ons op het leven voor te bereiden! Welk hoger doel zou er zijn anders dan leven zoals ik leef?
Onthaasting, eenvoud en rust. Hiervan wil ik genieten. In balans, volledig leven. Loslaten wat ik najaag en omarmen wat ik de komende jaren op mijn pad tegenkom. Gehoorzaam mijn hoofd laten buigen voor mijn hart. Bewust in het moment zijn en de dingen laten ontstaan. Heerlijk om tijd te nemen om te doen wat ik graag wil doen.
De zandloper laat zien dat ruim de helft van mijn leven is verstreken. De hopelijk vele mooie jaren op mijn levensreis die komen, daarin wil ik vooral vinden. Dit waardevolle inzicht van 2015 komt niet voort uit zoeken, maar juist de verlossing ervan. De koerswijziging op mijn levensvaarroute van moeite naar moeiteloosheid voelt goed…
Ik wens jou in 2016 een bijzonder jaar van onthaasting, eenvoud en rust om vooral de mooie dingen op jouw pad te vinden…
Kijk eens op de nieuwe pagina ‘sabbatical en het leven‘. (Of deel dit bericht met anderen)
5 reacties
Naar het reactie formulier
Mooi verwoord en ik denk voor velen herkenbaar.
Ik hoop dat het je gaat lukken om te gaan ”vinden” en vooral te genieten van de dingen die nog allemaal op je pad gaan komen.
Ik ga in 2016 de volgende spreuk onthouden; ”De grote vreugde om de kleine dingen, is het kleine geheim van het grote geluk”.
Beste Peter,
Mooi geschreven hoor.
Mijn vader zei altijd: stop met zoeken en je zult vinden.
Groetjes, Mieke
Hoi Peter mooi ! Het leven heeft zijn loop. Loa She vergelijkt het met een rivier die stroomt en om te stromen ook de hindernissen moet nemen. Een goed stromend jaar wens ik jou en je gezin!
Beste Peter,
Je hebt helemaal gelijk maar hier in Nederland krijg je ontslag als je zo leeft en kun je je huis verkopen Alles draait tegenwoordig om geld en maatschappelijk aanzien. Hopelijk lukt het jouw. Ik doe mijn best. Beste wensen voor jou, Marjo en de kinderen.
Ik had er nog geen, maar ik denk dat ik de mijne heb gevonden..
Mijn levensmotto: ‘We worden geboren om te leven, niet om ons op het leven voor te bereiden’.